Mazowieckie forum poszukiwaczy skarbów. Poszukiwania skarbów mazowsze

Niebawem ukaże się wznowienie książki Sylwestra Józefa Szklarskiego "Partyzantka w Puszczy Białej
w Powstaniu Styczniowym".
Książka z pewnością będzie ciekawą lekturą dla kolejnych pokoleń miłośników lokalnej historii,a także pozwoli
Czytelnikom lepiej zrozumieć powstanie,którego 150 rocznicę będziemy obchodzić za dwa lata.
Na ziemi wyszkowskiej w widłach Bugu i Narwi nie brakuje miejsc związanych z wydarzeniami powstania
z 1863 i 1864 roku.Wspomnieć należy mogiłę w Kamieńczyku,gdzie pochowano powstańców poległych pod Fidestem , pomnik powstańców poległych w bitwie pod Nagoszewem, pomnik upamiętniających mieszkańców
Suwina - uczestników powstania , poległych w bitwie pod Rząśnikiem , a pochowanych koło Sokołowa Włościańskiego ,kaplicę grobową Karola Frycze w Porębie , czy wiekowy dąb "wieszaciel" rosnący przy leśnym trakcie do Sieczych .Zasłużeni dla miasta i regionu ; Seweryn Bogdaszewski - naczelnik powstańczy Wyszkowa,
księdza Narcyza Teodora Wilejskiego - który został aresztowany przez Rosjan 1863 r. za pomoc udzieloną
powstańcom i szpitalowi w Brańszczyku (osadzony i skazany na zesłanie), dowódców oddziałów , Jakuba Jasińskiego i Konstantego Ramotowskiego.
powstańczych;Bronisława Deskura, Zygmunta Padlewskiego, Ignacego Mystkowskiego, Władysława Cichorskiego, Jakuba Jasińskiego i Konstantego Ramotowskiego.

Miejmy nadzieję, że ta publikacja uzupełni naszą wiedzę o powstaniu styczniowym na naszym terenie. Do tej pory można powiedzieć, że temat był opracowywany szczątkowo a konkretniejszych info trzeba było szukać po pamiętnikach itp.
Swego czasu próbowaliśmy znaleźć miejsce obózu partii K. Fryczego, który został otoczony i rozbity pod wsią Łączka koło Długosiodła, na uroczysku Bykowce, ale raczej nam się to nie udało... Było o tym trochę w pamiętniku B. Deskura...

Czy wiesz gdzie będzie można ją kupić?

Pomnik Anielewicza w Kibucu Yad Mordechai

Pomniki

i dalej...

zdjęcie 2- moje ulubione miejsce na szczupaka i suma (biała góra)  ;D

Jak będę wiedział o jej wydaniu to przekaże wiadomość , termin jest mi jeszcze nie znany !
Rav666- piszesz że próbowaliście odszukać pobojowisko , zawiodły sprawy techniczne czy natura dyktowała warunki ( teren bagnisty).pozdrawiam

czy ten krzyż jest z okolic nagoszewa? bo tam widzę ten pomniczek pobojowiskowy...

co do uroczyska bykowce to teren jest faktycznie trudny i podmokły, pozatym nie ma już nikogo,
kto nawet z opowieści mógłby wskazać w miarę dokładne miejsce tego obozowiska a kawał lasu jest tam do sprawdzenia...

Ten krzyż jest w Porządziu , na fotografii poniżej jest czytelny napis nieznanym żołnierzom itd.
Bitwa pod Nagoszewem była 2/3 czerwca 1863r.Na zbiorowej mogile stoi granitowy pomnik z 1917r.
Odrestaurowano go w 100 rocznicę 1963, otoczony jest  łańcuchem.
Co roku odbywają się tam obchody upamiętniające tą bitwę.

już kojarzę ten krzyż z porządzia. kiedyś rozmawiałem z miejscowym, który twierdził, że na polach za krzyżem był w czasie powstania styczniowego szpital powstańczy...

Żywy świadek tamtych lat dąb zwany " wieszaciel"na jego pochylonym konarze Rosjanie wieszali schwytanych powstańców.

Zbombardowany pociąg pancerny gen.Sosnowski na stacji w Łochowie.

zdjęcia wypożyczone z archiwum cyfrowe

O bitwie pod Łączką pisałem kiedyś na swoim blogu oto link http://kurpiehistoria.blogspot.com/ może władze zdążą jeszcze przed okrągłą rocznicą wybudować tam pomnik, postawić krzyż na pamiątkę tych wydarzeń. Kiedyś w miejscu pochówku powstańców był krzyż - dziś już nie mam osoby, która potrafiła by wskazać to miejsce.

Miejmy taką nadzieję że tak się stanie, gdzie można będzie westchnąć a oto tylko proszą  <szacun>.

Czy te tereny o których mówicie to dawne Bagno Pulwy?

Ciekawi mnie, co mogło się odbywać na polach pomiędzy Quad a Jeronimo. Jest to w zasadzie jedyne miejsce w Wyszkowie, po którym chodziłem z piszczałką. Z reguły po 1 -1,5 godz i zawsze jakieś carskie kopiejki się znalazło. Wiem, że chodzili tam również inni poszukiwacze. Oglądałem stare mapy, tylko pola. Czy mogły tam się odbywać jakieś jarmarki? Czy też może na innych terenach wokół miasta jest podobnie? Niestety stan monetek z reguły jest tragiczny :(.

Tak to teren podmokły Frycz wybrał to miejsce bo było mało dostępne i tylko nieliczni wiedzieli jak tam dojść , jednak okazało się śmiertelną pułapką dla oddziału.

To się nazywa uroczysko Bykowce a co tam wychodziło to mogę powiedzieć, że duże kawałki ołowiu, krzesiwa i inne żelastwo. Bagno i uroczysko wszystko pochłoneło łącznie z zagubionymi i porzuconymi artefaktami. Same tabory i zdobycze były szabrowane z dala od obozu (tak wynika z pamiętnika Deskura) jedyny ślad po bitwie to kopiec, który obecnie jest nie do odnalezienia (zapomniany, zagubiony pośród bagien) ze wspomnień miejscowych wynika, że polegli powstańcy w asyście żandarmów zostali pozbierani z bagien przez chłopów do wspólnej mogiły, która miała zostać zapomniana i tak po części się stało. Nikt nie zna tego miejsca. Ja i inni do tej pory nie odnaleźli tego miejsca - jedyna nadzieja w Panu Sikorskim, który z zamiłowania do powstania styczniowego obiecał przyjazd w to miejsce z georadarem.

łażę po tych polach ale rzadko, jak już nie ma gdzie, albo nie chce mi się dalej jechać. znajomi chodzą już od lat. kiedyś za quadem był śmietnik pobliskich "koszar" carskich dlatego wyłazi tam kopiejek i guzików. ogólnie pola są puste ale wiem o kilku ciekawych znajdkch m.in. guziki napoleońskie i KW no i świnia jedna wyszła ale kilkaset metrów za geronimo... a tak pozatym to strasznie ciężko tam o cokolwiek starszego niż XIX w. a dodatkowo jak pisąłeś stany słabe po to już uprawa nawozowa idzie tam od paru ładnych lat.

Dzięk rav666.

No ok ale chodzi mi o to czy to jest część obszaru zaznaczanego na mapach jako Pulwy, na WIGówce z 34 bodajże, Bagno Pulwy to olbrzymi obszar, teraz jest zmeliorowany (przynajmniej tak z map wynika).Pytam bo czytałem o mateczniku powstańców na tym bagnie właśnie i ciekaw jestem czy mowa o tym samym.
Na ile ten teren dziś pozwala na poszukiwanie owego kopca?

Uroczysko Bykowce a Bagno Pulwy to dwa różne miejsca. Bykowce są między Długosiodłem a Osuchową a Bagno Pulwy na północ od Porządzia. Co do kopca jego odnalezienie jest raczej nie możliwe - to robota na tygodnie jak nie miesiące (bardzo rozległy teren, podmokły i szukać tam można tylko jak jest sucha pora co ostatnimi latami stało się nie możliwe)

Początki Wyszkowa - osady kościelnej sięgają XI wieku. Pierwszy dokument, w którym wymieniono Wyszków, pochodzi z 1203 roku.
Prawa miejskie Wyszków uzyskał 11 marca 1502 roku, stracił je w 1869 roku (ukaz cara Aleksandra II z 1.06.1869r.), ponownie otrzymał je w 1919 roku (dekret o samorządzie miejskim z 4.02.1919r.). Herb Wyszkowa (biała tarcza z poprzecznym czerwonym pasem) zapożyczono z herbu biskupstwa płockiego, którzy w Wyszkowie mieli swoją letnią rezydencję

O wyszkowskiej plebanii głośno zrobiło się w 1920 roku, bo w niej 15 i 16 sierpnia kwaterowali członkowie Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski: Julian Marchlewski, Feliks Dzierżyński i Feliks Kohn. Kilka dni później na plebanii gościli gen. Józef Haller, Karol Irzykowski, prof. Ferdynand Ruszczyc, Adam Grzymała - Siedlecki.

W dniu wybuchu II wojny światowej połowę mieszkańców Wyszkowa stanowiła ludność wyznania Mojżeszowego (krążył wtedy dowcip, że połowa mieszkańców Wyszkowa to Żydzi, a reszta to... Żydówki). Żydzi w Wyszkowie zaczęli się osiedlać w XIX wieku, po sekularyzacji w 1795 roku dóbr biskupów płockich. W 1827 roku ludność żydowska stanowiła 29% mieszkańców Wyszkowa, zaś w 1921 - 48,6%. Na rogu ulic Kościuszki i Wąskiej stała synagoga, Żydów grzebano na założonym przy końcu ulicy Łącznej cmentarzu. W czasie okupacji hitlerowcy macewami z kirkutu wybrukowali plac przed siedzibą gestapo przy ul. Zakolejowej oraz brzegi Strugi. Przy wejściu na kirkut znajduje się tablica poświęcona urodzonemu w 1919 roku w Wyszkowie Mordechajowi Anielewiczowi, komendantowi Żydowskiej Organizacji Bojowej, dowódcy powstania w warszawskim getcie. Uroczyste odsłonięcie pomnika odbyło się 14 września 1997 roku.

W parku, naprzeciwko muzeum, stoi pomnik Cypriana Kamila Norwida, który urodził się 24 września 1821 roku we wsi Głuchy (gm. Zabrodzie). Drugi pomnik C. Norwida stoi przy budynku Liceum Ogólnokształcącego.Przy ul.

3 Maja, naprzeciwko Urzędu Miejskiego, znajduje się marmurowy obelisk z XVII wieku. Na jego ścianach z czterech stron są płaskorzeźby przedstawiające herb Wazów (czwarty syn króla Zygmunta III Wazy, biskup Karol Ferdynand Waza mieszkał przez kilka lat w Wyszkowie, do śmierci w maju 1655 roku)

W końcu ul. 3 Maja, przy granicy miasta, wart jest obejrzenia zespół pałacowo - parkowy. Pałac został wzniesiony w końcu XVIII wieku, projektantem mógł być Szymon Bogumił Zug lub Jan Chrystian Kamsetzer. Pierwszym właścicielem klasycystycznego pałacu był biskup żmudzki Jan Stefan Giedroyć, następnie kupiła go rodzina Morzkowskich. Do poety Michała Morzkowskiego przyjeżdżali C.K. Norwid i T. Lenartowicz, w pałacu spotykała się cyganeria warszawska. Od 1879 roku właścicielami pałacu i dwóch oficyn, wzniesionych zapewne łącznie z pałacem, zostali Wanda i Kazimierz Skarżyńscy z Popowa.

 W latach 30. Janina i Edmund (syn Kazimierza) Skarżyńscy prowadzili tu modny pensjonat. Rodzina Skarżyńskich, która pozytywnie zapisała się w historii Wyszkowa, została wiosną 1941 roku zmuszona przez Niemców do opuszczenia pałacu. Kilka miesięcy później E. Skarżyński, przebywający na wygnaniu w Krakowskiem, napisał w pamiętniku córki: "Najwyższą miłością jest Ojczyzna, najściślejszą Ojczyzną jest dom rodzinny i ziemia własna.

Życzę Ci, córeczko najdroższa, Słoneczko moje kochane, żebyśmy jak najszybciej znaleźli się w naszym nade wszystko ukochanym Rybienku." To życzenie się nie spełniło. Władze komunistyczne zabraniały byłym właścicielom przebywać w promieniu 50 km od ich majątków. Do Wyszkowa Janina i Edmund Skarżyńscy wrócili w 1999roku, ponad 50 lat po ich śmierci ekshumowano szczątki i teraz spoczywają na wyszkowskim cmentarzu.

W latach 80 miałem możliwość poznać dwie panie z Warszawy;Pani Ruszczyc i Pani Zarańska jak dobrze pamiętam nazwiska (jeśli nie wybaczcie mi) które wspominały o pięknym drzewostanie rosnącym na końcu
Rybienka Leśnego który należał do nich, były to córki wymienionego dziedzica lub jedna z nich . Przykro że
nie wróciły w rodzinne strony .

Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku Kazimierz Skarżyński rozparcelował swój majątek Rybienko Leśne - w ten sposób powstało osiedle letniskowe, obecnie willowa dzielnica Wyszkowa. Mieszkańcy Warszawy, jak pisze w monografii "Dzieje Wyszkowa i okolic" J. Szczepański, w l. 30 XX wieku "odkryli" dla siebie Rybienko Leśne, "w którym jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać wille reprezentantów wolnych zawodów z Warszawy.

Rybienko przyciągało swoim łagodnym mikroklimatem, obfitością drzew, piękną nadbużańską plażą. Coraz częściej zaczęli tu budować swoje domy najbogatsi mieszkańcy Wyszkowa." Dziś nadal największymi walorami Rybienka są rzeka, piasek i żywiczne sosny tworzące wspaniały mikroklimat i lasy nadające się doskonale na spacery. Kościół w stylu zakopiańskim, zbudowany w latach 30. na działce podarowanej przez Magdalenę Skarżyńską.

W dniu 17 sierpnia 1920 roku po przeciwnej stronie Bugu, w Rybienku Leśnym, sowiecka czerezwyczajka w okrutny sposób zamordowała siedmiu Polaków, m.in. ppor. Antoniego Wołowskiego, wziętego do niewoli pod
Radzyminem i 3 żołnierzy z dywizji gen. L. Żeligowskiego.

 Fakt ten upamiętnia obelisk odsłonięty rok po tym wydarzeniu. W 1948 roku władze komunistyczne postanowiły usunąć pomnik - krzyż z pomnika został wyrwany i wrzucony do starorzecza, kamień został zabetonowany przed wejściem do Urzędu Gminy w Somiance. Dzięki działaczom wyszkowskiej "Solidarności" obelisk wrócił na swoje miejsce w 1989 roku.

Pomnik i 25 mogił upamiętniających śmierć ok. 250 Polaków, bestialsko zamordowanych przez hitlerowców w dniu 29 maja 1943 roku, znajduje się w Fideście, kilkaset metrów w lewo od drogi Wyszków - Warszawa. 28 maja 1943 r. niemieccy żandarmi zatrzymali na moście pociąg jadący z Warszawy do Wyszkowa. Pasażerów przewieźli do budynku żandarmerii przy ul. Zakolejowej i budynku sądu przy ul. Pułtuskiej.

Tam byli przesłuchiwani, trzymani bez jedzenia i picia. Rankiem następnego dnia żandarmi przewieźli ich za Bug, do Fidestu, rozkazali wykopać doły a potem, rozstrzelali. Z tej kaźni udało się uciec tylko mieszkańcowi Dębinek, Antoniemu Morce postrzelony przez Niemców ciężko ranny, znaleziony przez mieszkańca Skuszewa i wywieziony do jadowskiego szpitala  przeżył tę tragedię. Zatrzymania nie przeżył inny pasażer, 25-letni Stanisław Wróbel "Jaskółka", bohaterski żołnierz AK. Przetrzymywany w żandarmerii przez 3 dni, bity i torturowany, nie wydał nikogo.

w czasie wojny w tym szpitalu w jadowie pracowała jako sanitariuszka matka mojego teścia i bardzo możliwe, że osobiście opiekowała się tym człowiekiem, niestety jej stan zdrowia nie pozwala obecnie na przeprowadzenie rzeczowej rozmowy... a kiedyś opowiadała o kilku drastycznych incydentach z czasów okupacji...

trochę do poczytania o egzekucji w lesie na Fideście.

http://viscobar.cba.pl/?p=102

Ku pamięci lotnikom.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Stanis%C5%82aw_Okrzeja

Na cmentarzu parafialnym w miejscowości Nowy Lubiel między Pułtuskiem a Ostrowią Mazowiecką znajduje się grób kpr. strz. Romana Stronczaka. Ten lotnik, służący w 64 eskadrze bombowej, poległ 8 września 1939 r. w czasie lotu bojowego na rozpoznanie ruchów Wehrmachtu w rejonie Łodzi. W pobliżu Nowego Lubiela PZL-23B "Karaś" został zaatakowany i zestrzelony przez niemieckie myśliwce.

Pomnik "cichociemnych" w Łosinnie.

W rejonie Łosinna polskie załogi halifaxsow 138 dywizji raf, dokonały trzech zrzutów cichociemnych i sprzętu dla Armii Krajowej.

 Zrzut z 3/4 III.1942 r. Operacja "Collar". Placówka "Pole". IV ekipa skoczków.

     kpt. Bohdan Piątkowski ps. "Mak"
     kpt. Zygmunt Milewicz ps. "Róg"
     por. Franciszek Pukacki ps. "Gzyms"
     por. Jan Rogowski ps. "Czarka"
     por. Stanisław Jankowski ps. "Burek"
     por. Jan Kochański ps. "Jarma"

 
Zrzut z 8/9 III.1943 r. Operacja "Aster" Placówka "Kruk". Zrzut sprzętu wojskowego.

Zrzut z 16/17 IX. 1943 r. Operacja "Neon I". Placówka "Garnek". XXXI ekipa skoczków
     
      kpt. dypl. Bronisław Rachwał ps. "Glin"
      por. Heronim Dekutowski ps. "Zapora "
      ppor. Kazimierz Smolak ps. "Nurek "

Zrzut odebrała Placówka XIV Pniewo ppor. Jana Widlickiego ps. "Orski"

Pani Widlicka - żona i Mirosław Widlicki - syn ppor. Jana Widlickiego ps.Orski, Mak - pierwszego komendanta XIV Placówki AK o kryptonimie Szczara,

Druga fotografia zapożyczona za zgodą ; Atlaswsi pl.

http://atlaswsi.pl/index.php?option=com_town&task=gallery&act=img&id=820&Itemid=16

Akcja "Tłuszcz-Urle"

W lutym 1944 Kierownictwo Walki Podziemnej nakazało Kedywowi K-dy Gł. nową serię uderzeń odwetowych na niemieckie pociągi frontowo-urlopowe. W ramach tych akcji jedno uderzenie zlecono żołnierzom baonu "Zośka". Celem ataku miał być pośpieszny Urlaubfrontzug jadący z Wołkowyska do Berlina, na linii kolejowej Białystok-Warszawa.
Przyszłą akcję traktowano szczególnie starannie. Jej wykonanie miało być zarazem elementem praktycznego szkolenia dywersyjnego prowadzonego od 1942 w Grupach Szturmowych.
Ostateczne rozpoznanie, które stało się podstawą planu akcji, dokonane zostało 25 IV 1944 przez żołnierzy plutonu "Alek": "Lolka" Leonarda Pecynę, "Sigmę" Zygmunta Śluzka i "Kolkę" Czesława Nantela. Opracowali oni odcinek trasy kolejowej Tłuszcz-Urle i wybrali na niej sześć miejsc dogodnych do wykolejenia pociągu. Spośród tych sześciu zaproponowanych miejsc ostateczny wybór padł na skrzyżowanie linii kolejowej z szosą, prowadzącą z Jadowa w kierunku Wyszkowa, niedaleko wsi Szewnica

Pod wieczór 26 IV 1944 większość uczestników akcji była już na miejscu koncentracji oddziału. Następnego dnia, nad ranem, pociągami przybyły ostatnie grupy, m.in. grupa pod dowództwem Juliusza Bogdana Deczkowskiego "Laudańskiego" [był w niej Krzysztof Kamil Baczyński], która przywiozła zapas żywności dla 38 ludzi. Tyle osób wyznaczono do wykonania akcji. Przybyły także dwie sanitariuszki plutonu Dorota Łempicka "Dorota" i Maria Swierczewska "Maryna", oraz łączniczka Anna Wajcowicz "Hanka Kołczanka". Przybyli także dwaj obserwatorzy akcji: z ramienia dowódcy kompanii Jerzy Jagiełło "Florian" oraz z ramienia dowódcy baonu Władysław Cieplak "Giewont".
Wykolejenie pociągu pośpiesznego na trasie Tłuszcz-Urle było ostatnią akcją kolejową baonu "Zośka". Akcja, pomimo strat poniesionych w czasie odwrotu, była udana. W pociągu śmierć poniosło 36 oficerów i żołnierzy, 32 zostało ciężko, a 180 lżej rannych. Przerwa w ruchu kolejowym trwała 26 godzin.

więcej informacji; http://www.urle.info.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=12:akcja-qtuszcz-urleq&catid=11:historia&Itemid=20

Ostatnia droga

W nocy z 28/29 IV przybył łącznik z lokalnego oddziału AK, który przeprowadził oddział do gajówki Giziewiczka. Położona wśród bagien i lasów, między Wyszkowem a Kamieńczykiem nad Bugiem, miała w zasadzie tylko jedno dojście - drugie, po drewnianych balach ułożonych na bagnie, służyło jedynie wtajemniczonym. Po tych balach oddział odmaszerował o świcie 29 IV.
W okolicy gajówki Giziewiczka i sąsiadującej z nią gajówki Kokoszczyzna nastąpiło rozwiązanie oddziału.
Krocząc śladami historii w śród młodego drzewostanu, próbuję dotrzeć do dawnej gajówki Kokoszczyzna, w oddali widać ciemną ścianę lasu, jestem prawie na miejscu.

 Nieliczni maja orientacje gdzie ów gajówka się znajdowała, dziś na jej miejscu rośnie kilkunastoletni świerk. W którym jeszcze można zobaczyć ślady bytowania właścicieli, byłem tak zafascynowany tutejszym urokiem że straciłem poczucie w czasie, wracając w ciemnościach ku domowi.    

fajnie się to czyta Waldek  [brawo]

Waldi  [brawo] super ci to wyszło wciągająca opowieść

Witam szanowne grono czytelników naszego forum, pozwólcie że zamieszczę tu artykuł, z tygodnika regionalnego '' Kurier Wyszkowski '' z dnia 27 marzec 2012r. Pod tytułem '' Przywracanie pamięci '' opracowanie Pan Andrzej Mierzwiński. Chciałbym również dotrzeć do czytelników, którzy nie mają możliwości dotarcia do poniższego artykułu.
Cytuję;
Przy trasie z Broku do Małkini, obok przydrożnej kapliczki nieopodal miejscowości Glina, znajduje się niewielki cmentarzyk, nazywany przez miejscowych mogiłkami lub cmentarzem przy białym krzyżu. Istnieje także wersja, że pochowani tam są żołnierze napoleońscy i stąd cmentarzyk nosi także nazwę napoleońskiego.

Napoleoński rodowód
Pogłoskę o napoleońskim rodowodzie maleńkiej leśnej nekropoli potwierdzają starsi mieszkańcy Gliny, u których w rodzinach przekazywana była z pokolenia na pokolenie o spoczywających tam żołnierzach francuskich. Kim mogli oni być i w jaki sposób znaleźli miejsce ostatniego spoczynku w pod brokowskim lesie, trudno dziś dociec. Być może są to napoleońscy huzarzy i strzelcy konni, którzy zginęli podczas potyczki z Kozakami pod Brokiem 5 stycznia 1807 roku.

Mogą to być również kawalerzyści z dywizji gen. Beckera, stanowiący wówczas francuską załogę Ostrowi, która została 3 lutego zaatakowana przez przeważające siły rosyjskie gen. Essena, nacierające na miasto od strony Zambrowa. Początkowo Francuzi odparli czołowe uderzenie Rosjan, ale zagrożeni okrążeniem opuścili Ostrów i z dużymi stratami, w rozsypce wycofali się do Broku. Mogą to być na koniec również saperzy budujący drogę (tzw. trakt napoleoński wzdłuż Bugu ) dla Wielkiej Armii, przed wyprawą cesarza na Moskwę w roku 1812r. Ale na tym nie koniec.   

Echa pierwszej wojny

  Okazuje się, że cmentarzyk jest też miejscem ostatniego spoczynku żołnierzy z okresu I wojny światowej, najprawdopodobniej rosyjskich, poległych w walkach z oddziałami niemieckimi zajmującymi tereny Kongresówki. Wspomniani wcześniej mieszkańcy Gliny opowiadali, jak latem 1915 roku miejscowa ludność zbierała na polach i okolicznych lasach zwłoki żołnierzy. Panował wtedy upał i ciała zaczynały się już rozkładać, więc zbierano je w prowizorycznych maskach wykonanych ze szmat i przewożono na ten napoleoński cmentarzyk. Tam grzebano poległych, zalewając groby wapnem aby uniknąć zarazy.

  Zaniedbany i zarośnięty jeszcze do niedawna cmentarzyk, od kilku miesięcy zmienił się nie do poznania.
Postanowiłem uporządkować to miejsce oraz umieścić tutaj tablicę pamiątkową. Niezależnie kto tutaj spoczywa, należy mu się pamięć i szacunek - mówi Piotr Uścian-Szaciłowski - nadleśniczy Nadleśnictwa Ostrów Mazowiecka. W krótkim czasie wykarczowano krzewy i samosiejki, które zarastały mogiły, wybudowano żwirową alejkę, odnowiono kapliczkę, w centrum ustawiono trzy krzyże oraz tablicę informującą o spoczywających tu żołnierzach z okresu wojen napoleońskich i I wojny światowej.

  Posadzono również żywopłot z głogu i drzewa na całym obwodzie leśnej nekropoli. Cmentarz
uporządkowany został wspólnie przez pracowników Nadleśnictwa oraz przy pomocy lokalnych przedsiębiorców. Kapliczkę odnowił Zdzisław Niegowski z Broku, a Krzysztof Pyrgiel - właściciel firmy budowlanej z Małkini i Michał Szabłowski - przedsiębiorca z Ostrowi, bardzo pomogli zarówno w dostarczeniu kamieni, jak i w ostatecznym uformowaniu tego cmentarzyka. Rola leśników polegała głównie na koordynacji oraz na obsadzeniu terenu głogami, które w przyszłości utworzą wokół niego żywopłot.
W tym roku posadzimy tam jeszcze świerki - informuje nadleśniczy. Ale w planach ostrowskich leśników jest jeszcze ważniejsze przedsięwzięcie.

Pamięć o Żołnierzach Wyklętych

  W pobliży cmentarzyka trwają obecnie prace związane z ustawieniem tam kolejnej tablicy poświęconej Żołnierzom Wyklętym: Stanisławowi Pieszkowskiemu zakatowanemu podczas "śledztwa" w siedzibie WUPB w Olsztynie oraz Hieronimowi Piotrowskiemu poległemu w walce z obławą KBW i UB i Janowi Kmiołkowi, straconemu w więzieniu mokotowskim. Peerelowskie zakłamywanie historii i zacieranie śladów po poległych, a zwłaszcza po zamordowanych bojownikach o wolną Ojczyznę okazało się na tyle skuteczne, że do dzisiaj nie znamy miejsca ostatniego ich spoczynku.

  A przez całe dziesięciolecia istnienia PRL-u nie można było o nich mówić. Po raz pierwszy zostali publicznie przypomnieni w ubiegłym roku podczas brokowskiego etapu Rajdu "Szlakiem Żołnierzy Wyklętych".
Wspominał wówczas o nich podczas nabożeństwa w kościele p.w św. Andrzeja ks. proboszcz Jarosław
Hrynaszkiewicz oraz przedstawiciel Instytutu Pamięci Narodowej dr. Tomasz Łabuszewski. Byli to dowódcy oddziałów partyzanckich, którzy nie godząc się na sowieckie zniewolenie kraju, walczyli do końca, chociaż zdawali sobie sprawę, że sytuacja jest beznadziejna.

  Kapitan Pieszkowski ps. "Bąmba" działał na Ziemi Ostrowskiej do lipca 1946 roku. Jego zasługa było odtworzenie i skonsolidowanie konspiracji (tym razem przeciwko nowemu okupantowi) z żołnierzy obwodu AK "Opocznik" ocalałych po bitwie pod Pecynką i po fali aresztowań dokonywanych przez NKWD jesienią 1944 roku. Po przeniesieniu olsztyńskiego inspektoratu WiN, został tam wkrótce aresztowany i 18 stycznia 1947 roku zakatowany podczas przesłuchania przez oprawców UB. Jego następcą został por. Hieronim Piotrowski ps. "Jur" - podczas  wojny oficer w wileńskim okręgu AK, a w roku 1945 dowódca oddziału Somoobrony  Czynnej Ziemi Wileńskiej. i bohater bitwy z NKWD stoczonej 2 lutego 1945 roku pod Rowinami na Wileńszczyźnie.

  Po przejściu na teren Białostocczyzny był początkowo prezesem obwodu sokólsko-białostockiego WiN, a w lipcu 1946 przeniesiono do powiatu Ostrów Mazowiecka. Tutaj w krótkim czasie sprawił, że wkrótce był to jeden z najlepszych obwodów w okręgu białostockim WiN-u. Zginął podczas obławy 17 stycznia w 1947 roku w miejscowości Brzuza na terenie powiatu węgrowskiego. Jan Kmiołek ps. "Wir" był podczas niemieckiej okupacji żołnierzem AK, a po wojnie WiN oraz ostatnim partyzanckim dowódcą w Puszczy Białej. Działał na terenie powiatów pułtuskiego, wyszkowskiego i ostrowskiego do 27 sierpnia 1951 roku.

  Wydany przez ubeckiego agenta, został aresztowany i po serii pokazowych procesów, skazany na 28-krotną karę śmierci. Ostatni partyzant z Puszczy Białej został stracony w więzieniu mokotowskim 7 sierpnia 1952 roku. Kulminacyjnym momentem ubiegłorocznego Rajdu "Szlakiem Żołnierzy Wyklętych" w Broku, których chyba najbardziej zapadł w pamięci, była uliczna inscenizacja walki leśnego oddziału z żołnierzami NKWD zakończonej rozbiciem sowieckiej komendantury.

Przywróćmy ich pamięć!

  Pokłosiem  ubiegłorocznego Rajdu jest też niewątpliwie inicjatywa ostrowskich leśników, postawienia przy napoleońskim cmentarzyku tablicy upamiętniającej bojowników o wolną Polskę, którzy pozbawieni mogił, przez całe dziesięciolecia byli także wymazywani z pamięci narodu. Wprawdzie oni tutaj nie spoczywają, gdyż zostali potajemnie pogrzebani w nieznanych miejscach, ale wiemy, że walczyli w tych okolicach i te lasy były ich schronieniem przed oddziałami NKWD, KBW i UB. Jest to nasz mały wkład w akcję przywracania pamięci o Żołnierzach Wyklętych - mówi nadleśniczy.

  Prace są już na ukończeniu i w zasadzie został tylko końcowy szlif przed uroczystością odsłonięcia tablicy, która odbędzie się 13 kwietnia o godz. 14.00. Jej organizotorami są między innymi: władze samorządowe Broku, Nadleśnictwo Ostrów Mazowiecka, brokowska parafia p.w św. Andrzeja Apostoła, Zespół Szkół Publicznych w Broku, Towarzystwo Miłośników Ziemi Ostrowskiej. Odsłonięcie tablicy poprzedzi polowa msza święta  odprawiona przez proboszcza brokowskiej parafii  ks. Jarosława Hrynaszkiewicza, wystąpienie przedstawiciela IPN-u oraz program przygotowany przez młodzież szkolną.

  Zapraszamy na tę uroczystość  wszystkich, którym bliskie jest odkłamywanie ojczystych dziejów i przywracanie oraz kultywowanie pamięci o narodowych bohaterach. Wspólnie przywróćmy pamięć o nich - zapraszają organizatorzy.

Kilka chwil nad rzeką Bug

Jeszcze jest fajnie, komary nie kąsają  :D

Niedaleko wsi Skuszew na tzw. Kółku wśród okazałych dębów, znajduje się mogiła nieznanego żołnierza który poległ w tych okolicach, mogiłą opiekuje się jeden z mieszkańców Skuszewa, fotografie zapodam niebawem.

Jest wielce prawdopodobne że na kwaterze na Łączce na warszawskich Powązkach odnaleziono ciało majora Dekutowskiego "Zapory".

Myślałem że dużo wiem o historii naszego miasta,ale jak widać mam pewne luki:P ale dzięki takim ludziom jak niejaki "waldwein" można się dużo nowych rzeczy dowiedzieć  :)

Jak to dużo z Internetu można się dowiedzieć  ;D ;D ;D

Gratuluje zamiłowania w badaniu historii Wyszkowa !!!

 [det]

Witam,nie wiedziałem gdzie napisać,więc wypadło tu:) zna ktoś może jakieś ciekawe tytuły książek,pamiętników itp.z historią naszego miasta i okolic?

"Zaporę" znaleziono na Łączce - http://ipn.gov.pl/aktualnosci/2013/centrala/laczka