W centrum gminnej wsi Puszcza Mariańska, położonej w Lasach Bolimowskich pomiędzy Skierniewicami i Mszczonowem, stoi ujmujący prostotą i wdziękiem, bezpretensjonalny pomnik. Jego trzon stanowi kamienna podmurówka, na której umieszczono drewnianą, plaskorzeźbioną tablicę zamkniętą półkolistym tukiem. W tak ograniczonej przestrzeni wzrok przykuwa owalny portret oraz umieszczony poniżej napis: "TADEUSZ KOŚCIUSZKO NACZELNIK NARODU POLSKIEGO. W SETNĄ ROCZNICĘ JEGO ZGONU POŚWIĘCA GMINA KORAB1EWICE. 1917 R." Pomnik odsłonięto w październiku 1917 r., gdy wszystkie ziemie polskie uroczyście obchodziły stulecie śmierci Kościuszki. Obchody te szczególną skalę zyskały na terenie Królestwa Polskiego, które od dwóch lat - po ucieczce Rosjan w 1915 r. - korzystało z nieznanej dotąd swobody manifestowania uczuć patriotycznych. Stąd ogromna liczba tablic pamiątkowych, drewnianych krzyży, kopców i pomników, ze względu na warunki toczącej się wojny zazwyczaj skromnych i niewymyślnych. Pomnik w Puszczy Mariańskiej jest z jednej strony typowy dla ówczesnej produkcji, z drugiej jednak wyróżnia się wdziękiem i poziomem artystycznym.

Uroczystość kościuszkowska w gminie Korabiewice odbyła się w przeddzień rocznicy, w niedzielę 14 października 1917 r. Przebiegała ona według schematu powielanego przy podobnych okazjach w większości wsi i mniejszych miasteczek: nabożeństwo w kościele parafialnym, uroczysta prelekcja, recytacje i śpiewy patriotyczne. Główny akcent obchodu w Puszczy Mariańskiej stanowiło odsłonięcie i poświęcenie pomnika. Postawiono go w samym centrum wsi, na niewielkim placyku w pobliżu skrzyżowania głównych dróg przecinających osadę i biegnących do Skierniewic, Mszczonowa oraz Radziwiłłowa. Wzniesiony został ze składek mieszkańców całej gminy, a projektantem i autorem tonda z portretem Kościuszki był malarz Józef Rapacki, mieszkający w pobliskiej wsi Olszanka. Artysta wygłosił także jedną z okolicznościowych mów podczas ceremonii odsłonięcia swego dzieła.

Pomnik wykonano z widoczną dbałością o szczegóły. Bezimienny twórca drewnianej steli, zapewne miejscowy cieśla, umieścił na niej interesujący zestaw symboli patriotycznych, odwołujących się do dziedzictwa walki zbrojnej i chłopskich tradycji insurekcji kościuszkowskiej. Owalny portret naczelnika otoczony jest płaskorzeźbionym motywem powstańczych sztandarów, liści wawrzynu i osadzonych pionowo kos - legendarnej broni kosynierów spod Racławic. Poniżej znajdują się dalsze militarne rekwizyty - werble, kule armatnie i rozbite szańce wroga; pośród nich wyryto mało widoczny napis RACŁAWICE. W zwieńczeniu twórca umieścił płaskorzeźbioną tablicę z polskim orłem królewskim; podobne tablice znalazły się na kapitelach dwóch wysmukłych kolumienek, flankujących stelę. Jednak najważniejszym elementem pomnika jest owalny portret Tadeusza Kościuszki, umieszczony za szkłem w centralnej części steli. Utrzymany w odcieniach bieli i błękitu, nie jest może szczególnie wartościowym dziełem - wyróżnia go jednak walor prostoty i subtelnego uroku, przy niewątpliwej dbałości o historyczną i fizjonomiczną wierność.

Józef Rapacki stworzył portret, do którego świetnie odnieść można znany wiersz Karola Brzozowskiego: "... wielka dusza/ Z skromnych, cichych bije rysów;/ Wszędzie pozna Tadeusza/ Polskie oko bez napisów". Jest to wizerunek en face, bez słynnego "Kościuszkowskiego" nosa, który tak chętnie eksponowali malarze niższych lotów i karykaturzyści. Wyobrażony na portrecie bohater wyposażony został we wszystkie niezbędne atrybuty żołnierza - wodza zbrojnego powstania. Naczelnik zatapia w patrzącym uważne, niemal natarczywe spojrzenie. Nastrój skupienia i powagi podkreśla chmurne niebo, tworzące tło obrazu. Jest więc to portret wodza narodu walczącego o swą wolność w 1794 r., ale także produkt roku 1917, czwartego roku Wielkiej Wojny, na której frontach giną polscy żołnierze.