Ciekawa Historia Jaskiniowców

"Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, siedmioma rzekami i takim śmierdzącym bagnem mieszkała w jaskini rodzina pierwotnych ludzi. Płacili w cholerę czynszu a mimo to właściciel tej nory ciągle narzekał. A to, że niszczą ściany malując bazgroły czerwoną ochrą, a to, że zaczadzają lokum, ciągłe imprezy, wrzaski, co raz jakieś obce ciała albo stosy kości, których nie ma kto posprzątać. Neandertale z komunalki nie wyrabiały się z wywózką śmieci i podniosły opłaty. Ciągłe skargi od sąsiadów z osiedla szałasów irytowały właściciela jaskini. Podnajemcy przesadzili już konkretnie bo zaprosili znajome stado pierwotnych ludzi z północy i ta setka dodatkowych lokatorów kompletnie zdewastowała jaskinię. Pan Neandertalus Biznesmenus miał dość i pokazał nieokrzesańcom dupę, co oznaczać miało natychmiastowe wypowiedzenie umowy najmu lokalu. Był to krok nierozważny bo po nim nastąpił już jego ostatni, po którym padł ozdobiony, wbitymi w niego, zaostrzonymi kijami. Podobno smakował zupełnie przyzwoicie i tylko niezwykle wybredni narzekali na wyjątkowe zwapnienie jego kości. Neandertale z jaskini zajęli się wkrótce biznesem czyli szlifowaniem używanych pięściaków. Zużyte prądniki i inne płynęły szerokim strumieniem, bo wzrosło ogólne zainteresowanie skrawaniem, cięciem, żłobieniem i tak dalej. Ówczesny rynek podbili migiem i weszliby nawet na giełdę, gdyby takowa istniała. Nawet gdyby wymyślili giełdę, to nie mogliby jej w żaden sensowny sposób nazwać bo o dialekcie staro normańskim nikt jeszcze wtedy raczej nie słyszał a czekać tyle lat nie miało ekonomicznego sensu o czym pierwotni doskonale wiedzieli. Poprzestano więc na normalnych transakcjach i obrocie. Wkrótce pojawiły się tanie pięściaki z Dalekiego Wschodu, ale po wprowadzeniu ceł zaporowych uporano się prawie i z tym problemem. Dla pewności Neandertalczycy z jaskini powołali speckommando do walki z przemytnikami i już za niedługo ściany skalne ozdobiły co ciekawsze gnaty cwanych małpoludów. I tak mijał sobie czas, aż minął i pięściaki poczęły wychodzić z mody. Jaskiniowcy nie dostrzegli jednak tych drobnych zmian i zostali z całą kupą narzędzi, których nikt nie chciał odebrać. Ogłosili upadłość i przeszli na zawodowe żebractwo. Ponieważ ten fach nie cieszył się w tamtych szalonych czasach taką popularnością jak dziś, wpadli na pomysł przedsiębiorstwa budowlanego specjalizującego się w budowlach megalitycznych. Ze swoją ideą zmuszeni byli jednak poczekać nieco, aby nie wywrócić do góry nogami postępu cywilizacyjnego i tak przy spokojnym obgryzaniu zwierzęcych kosteczek dotrwali do neolitu, który już pozwalał na tak wyrafinowane architektoniczne konstrukcje jak kromlechy i inne kamienne dziwolągi. Z zamówieniami nie było problemów a najciekawsze wyzwanie czekało na nich w południowej Anglii. Goście z tamtych stron strasznie wybrzydzali, ale ostatecznie udało się ogromnym głazom nadać jakiś wygląd. Budowla powstała na okoliczność zbliżającego się konkursu na najbardziej odjazdowe kamienne konstrukcje megalityczne. Niestety z konkursu nic nie wyszło ponieważ główny arbiter konkursu popadł w konflikt z jednym stadem dzikich wilków a te nie lubiły kompromisów. Po arbitrze pozostała tylko kość udowa i mimo, że zawodnicy cierpliwie czekali, szacowny gnat nie raczył ogłosić werdyktu."