"Witam serdecznie! Przykro mi bardzo,ale nie mogę pomóc.Rozmawialam z Ciocią Bogumilą Piasecką,która obecnie mieszka w Elblągu.Zna koligacje rodzinne. Pamięta,że jej tata często wspominal stryja Alojzego,Który zginąl w 1939 roku gdzieś w okolicach Warszawy.Stryj Alojzy podobno byl kawalerem. Ciocia byla wówczas dzieckiem. Dzisiaj już nie wiele pamięta. Część rodziny Trzcińskich z Rypina po wojnie wyjechala do Stanów Zjednoczonych.Tata mego męża zmarl w 1956 r. Pewności,że to wlaśnie Ten Alojzy Trzciński jest naszą rodziną nie mamy. Być może,że gdzięś tam mieszkali i inni Trzcińscy,którzy nie byli naszą rodziną,ale ciocia nigdy o nich nie slyszala. Mam pytanie, czy jest wiadome jest jak na imię mial ojciec Alojzego? To by nam pomoglo. Pozdrawiam Jadwiga Trzcińska. "

Okazało się, że to ten Trzciński, jednak rodzina daleka, on sam był kawalerem. Umarł bezpotomnie. Idąc na odsiecz Warszawie. Do 2012 roku czekało go zapomnienie. A postać ważna, zwłaszcza dla historii Sulejówka, gdzie mieszkam. Zabytek jednostkowy, to znaczy jedyny znany z wydarzenia niebagatelnego, jakim było zabicie w Cechówce (stara nazwa obecnej dzielnicy Sulejówka) niemieckiego generała.

Podkreślę, bo to ważne, to jedyny znany zabytek związany z 15 września, Sulejówkiem i zabiciem przez oddział kapitana Góralczyka niemieckiego generała Wernera von Fritscha na terenie Cechówki. Jest to nieśmiertelnik odnaleziony w Rembertowie, ukryty prawdopodobnie przez właściciela i zawinięty dokładnie oryginalną aluminiowa nicią używaną przy znakach tożsamości wojskowej tego typu. Bez wątpienia st. sierż. Alojzy Trzciński był podoficerem odpowiedzialnym za tabor w 103 Batalionie Strzelców walczącym m.in. na terenie Cyganki, a później w drodze na Warszawę kwaterującym na terenie Cechówki.

Rodzina przekazała mi jedynie informacje, że "wujek" zginął pod Warszawą. Gdzie jest pochowany? Tego nie udało mi się ustalić, o ile w ogóle posiada swój grób.

Jako piąta osoba w oddziale, zajmująca się taborem, musiał wyjść prawdopodobnie po zamówienie prowiantu wówczas, kiedy ta właśnie grupa lotna natknęła się na Niemców z generałem. Ten wątek z opisem i udziałem Trzcińskiego jest podobno opisany w Tygodniku Demokratycznym z lat 60. Niestety, badacz tej historii nie pamięta, w którym numerze. Przede mną jeszcze dzień czy dwa w Bibliotece Narodowej i sortowanie po kolei numerów tego pisma.

Innego razu byliśmy już o krok od żywego świadka historii. Robert Kobrzak spotkał na grzybach kombatanta z oddziału kap. Góralczyka. Dziadek potwierdził wersje zabicia generała Fritsha. A potem... żona uprała spodnie koledze z adresem do tegoż kombatanta!!!!!! Wtedy z Robim wsiedliśmy w auto i ze trzy wsie obeszliśmy dookoła miejsca w lesie, gdzie dziadek był z wnuczką na spacerze. Chodziliśmy od domu do domu pytając, czy mieszka gdzieś w tej wsi kombatant z rembertowskiego 103 Batalionu... Nawet nas nakarmiono tu i tam, ale nikt nie wiedział o tym starszym panu. Przez jedno pranie spodni straciliśmy świadka historii. No ale wracam do tego nieśmiertelnika z oddziału, który mnie pd dawna pasjonował już przed odkryciem tego wyjątkowego zabytku.

Zacytuję tu cały skład batalionu. "Mój" Alojzy Trzciński wymieniony jest jako piaty (był taborowym):

"103 Batalion Strzelców utworzony został w Rembertowie z rezerwistów aż trzech batalionów (1,2 i 3) i prawie natychmiast po sformowaniu wszedł do akcji. Szeregowcy i oficerowie nie znali się. Utrudniało to próby odtworzenia  obsady personalnej Batalionu, jakie zostały podjęte po wojnie. Pomimo tych problemów udało się odtworzyć obsadę Batalionu w formie, jaką podaję.


                         Obsada personalna 103 Batalionu Strzelców:

 

dowódca Batalionu                  kpt. piech. sł. st. Stanisław Góralczyk

adiutant i szef sztabu                ppor. piech. sł. st. Zygmunt Kielar

szef Batalionu                          st. ogn. rez. Jan Romańczuk

oficer żywnościowy                 chor. Stanisław Jankowski

płatnik                                     st. sierż. Antoni Buszta

taborowy                                 st. sierż. Alojzy Trzciński

szef sł. zdrowia                        pchor. rez. ? Lik

 

1 kompania strzelecka:

dowódca kompanii                  kpt. piech. sł. st. Wacław Baranowski

dowódca I plutonu                   por. rez. Franciszek Hinz

dowódca II plutonu                 ppor. rez. Włodzimierz Poraszka

dowódca III plutonu                ppor. rez. [Henryk Kazimierz?][4] Malinowski

 

2 kompania strzelecka:

 

dowódca kompanii                           por. rez. Jan [lub Jan Franciszek] Spretke

szef kompanii i sekcji łączności          st. sierż. Alojzy Przytarski

dowódca I plutonu   ppor. rez. Witeska [lub Stefan Kazimierz Wieteske]

dowódca II plutonu ppor. rez. Alojzy Wendtke [lub Alfons August Wandtke]

dowódca III plutonu                ppor. rez. Hipolit Krzyżański

 

3 kompania strzelecka:

dowódca kompanii                  por. rez. Leon Czapiewski

dowódca I plutonu                  ppor. rez. Witold [lub Marian Mikołaj] Jacyna

dowódca II plutonu                 ppor. rez. Wilhelm [lub Zbigniew] Prabucki

dowódca III plutonu                ppor. rez. Paweł Dobke

 

kompania ckm i broni towarzyszącej:

dowódca kompanii                            por. piech. sł. st. ? Jakubowski

dowódca I plutonu                            ppor. rez. Leon (Alojzy) Bruski

dowódca II plutonu                           ppor. rez. Jan Seredyński

dowódca III plutonu                          ppor. rez. Paweł Trybul [lub Tribull]

 

pluton broni towarzyszącej (moździerze):

dowódca plutonu                              ppor. rez. Franciszek Krzyżanek

dowódca  działonu 1                         ppor. rez. Czesław Lubiński

obsługa:                                            kpr. Antoni Watkowski

strzelcy:                                               Bernard Gliszczyński

                                                             Jan Flach

                                                             Aleksander Malko

                                                             Marian Kazimierowski

                                                             Roman Wiśniewski

                                                             Kalikst Bożeszkowski

dowódca działonu 2                           ppor. rez. Władysław Biegała

obsługa:                                             kpr. Feliks Błarak

strzelcy:                                                Jan Makowski

                                                              Antoni Gus

                                                              Józef Staciwa

                                                              Jan Osowski

                                                              Jan Drabiński

                                                              Herszek Czapka

                                                              Franciszek Kaczyński

dowódca działonu 3                          kpr. Jan Roszkiewicz

obsługa:                                             st. strz. Bolesław Kinas

strzelcy:                                                Józef Kasperowicz

                                                              Andrzej Malarek

                                                              Icek Wulkiewicz

                                                              Jan Kosakowski

                                                              Dawid Rak

                                                              Mikon Szyszko

                                                              Józef Gruźliński

 

pluton pionierów:

dowódca plutonu                              por. sł. st. Wacław Wilczyński

zastępca dowódcy plutonu                ppor. rez. Leon [lub Leon Dominik] Laska

szef plutonu                                      st. sierż. Stanisław Miszewski

 

kompania kolarzy:

dowódca kompanii                             ppor. rez. Kazimierz Zatopiański

zastępca dowódcy kompanii              ppor. sł. st. Jan Świeczko"

Świetny artykuł o 15 września w Sulejówku i zabiciu generała:
https://szymonkazimierski.wordpress.com/2010/03/25/general-werner-von-fritsch-okolicznosci-smierci-15-wrzesnia-1939-r/

Cześć i Chwała Bohaterom! Tym razem, zwłaszcza tym zapomnianym, których naszą pasją mamy szansę przywrócić Pamięci.

Dziękuję.
Ważna wiadomość, dla tych, którzy po wykopaniu nieśmiertelnika nie wrzucają go do szuflady: po latach remontu działa Centralne Archiwum Wojskowe. Nie żeby było to miejsce przyjazne i intencjonalnie zorganizowane, ale mają już czytelnię akt w udostępnieniu i żołnierze WP/LWP to dział do kwerendy samodzielnej! Właśnie się tam rejestruję.

Wklejam erratę do mojego wpisu, jaką dostałem mailem od Pana Szymona Kazimierskiego, człowieka, który wiele lat swojego żyia poświęcił na opisywaniu tajemnicy śmierci gen. von Fritscha:

Mail nr 1:
"Nieczytelna litera w sekwencji 4 D. A. ?. , to litera K. Ma być 4 DAK, czyli 4 Dywizjon Artylerii Konnej z Suwałk. Był tam taki dywizjon i oczywiście Alojzy Trzciński w nim służył. Znaczy to jednak, że w nie powinniśmy nazywać go sierżantem, a OGNIOMISTRZEM. Pozdrawiam serdecznie. Szymon Kazimierski."

Mail nr 2:

"Na stronce poświęconej starszemu ogniomistrzowi Trzcińskiemu, 3 wiersz od samego końca, koniecznie trzeba zmienić mu napisane zapewne niechcący imię Antoni na Alojzy. Na temat zniknięcia z Miłosny ciał zabitych polskich żołnierzy, pogadałem sobie z Niemcami. Podobnie jak Pan, oni też uważają, że niemiecka żandarmeria ich z Miłosny zabrała, podobnie jak zabitych Niemców z kolumny Fritscha. Dokądś ich zawieziono, tam gdzie była tymczasowa baza żandarmerii. Może do Siedlec. I tam odbyło się śledztwo w sprawie śmierci generała, przesłuchania świadków i takie tam. Znaleziony przez Pana nieśmiertelnik, rozłamany,  świadczy o tym, że ogniomistrz chyba jednak poległ w Miłośnie. Na glinkach odłamano mu rutynowo połowę nieśmiertelnika, po czym , może na rozkaz Góralczyka, zdjęto mu i cały nieśmiertelnik. Podobnie mogło się dziać i z dwoma innymi kolegami Trzcińskiego. Góralczyk chciał zostawić Niemcom anonimowych nieboszczyków ze względu na uniknięcie przewidywanych niemieckich represji za śmierć generała. Potem już rozłamany nieśmiertelnik dał komuś do niesienia, kto pod Rembertowem dostał się w sytuację zagrożenia i wolał się nieśmiertelnika pozbyć. Zakopał go więc, a Pan po latach go odnalazł.
Serdecznie pozdrawiam. Szymon Kazimierski"

Panie Szymonie, dziękuję za pogłębienie tego wątku!

niesamowite dzieje jednej blaszki!

Pięknie opisane i zidentyfikowane.Historia która 2 raz żyje.Czego chcieć więcej od naszej pasji odkrywania historii tylko pamięci o poprzednich pokoleniach i jej poznawania.

Cześć ich pamięci.
 Od niedawna też mieszkam w Sulejówku. W moim poprzednim miejscu zamieszkania tj w Radości na cmentarzu był grób chłopca, pierwszej ofiary wojny z mojej podstawówki. 2 września 1939r zabiły go odłamki z niemieckiej bomby lotniczej, gdzieś niedaleko szkoły. Moja wychowawczyni zawsze nas prowadziła w listopadzie na ten grób i paliliśmy tam znicze...