Tym razem Koledzy nauczeni nowego prawa, niezwłocznie powiadomili właściwe organy (prosto ze szlaku) i nagrody nie żądali
. Tak czy siak, gratulujÄ™ postawy.
http://wiadomosci.onet.pl/rzeszow/nowy-zmigrod-skarb-sprzed-ponad-3-tys-lat-odnaleziony-w-lesie/newzlePrzy leśnej drodze, rozjeżdżonej kołami traktorów natknęli się na wystający z ziemi ciemnozielony przedmiot, który okazał się zdobioną głowicą miecza. Była to część skarbu, który znaleźli.
Błyskawicznie zeszli z gór i pojechali do Skansenu Archeologicznego Karpacka Troja w Trzcinicy położonej niedaleko Jasła, powiadamiając archeologów i Konserwatora Zabytków.
Okazało się, że dokonali cennego odkrycia. To wyjątkowy na ziemiach polskich skarb czterech mieczy z brązu. Dla porównania trzeba podkreślić, że z terenów dawnej Galicji znane są dwa pewne okazy tego rodzaju zabytków, które zostały odkryte jeszcze w XIX wieku. Na skarb składają się dwa rodzaje mieczy różniące się konstrukcyjnie.
Trzy miecze z pięknie zachowanymi rękojeściami, należą do grupy mieczy z pełnymi rękojeściami tzw. typu liptowskiego. Nazwa pochodzi od znalezisk na terenie słowackiego Liptowa, regionu znajdującego się po południowej stronie Tatr. Są to typy mieczy występujące w Europie środkowej w epoce brązu i charakteryzują się pięknie zdobionymi zakończeniami rękojeści miecza, w kształcie tarczki z guzkiem.
Inną cechą charakterystyczną dla tego typu mieczy są trzy taśmowate zgrubienia na rękojeści i wykonany w kształcie dzwonu jelec. To część miecza oddzielająca rękojeść od głowni miecza, czyli ostrza.
Możemy ten rodzaj mieczy datować dość precyzyjnie na lata pomiędzy 1200 a 1050 p.n.e.
Miecz ze skarbu nieposiadający rękojeści należy do innej grupy zwanej mieczami ze sztabą do rękojeści. Ich obszar występowania jest większy niż mieczy typu liptowskiego i sięga nawet wybrzeży Morza Śródziemnego. Wydaje się, że takie miecze były niewiele starsze od mieczy w typie liptowskim.
Najprawdopodobniej miecze ze znalezionego skarbu używane były przez wojowników tzw. kultury pilińskiej, której centra osadnicze znajdowały się po południowej stronie Karpat.
Skarb został znaleziony w pobliży starożytnego traktu handlowego łączącego tereny w Kotlinie Karpackiej z ziemiami położonymi wzdłuż Wisły. Tereny rozlokowane wzdłuż rzek wypływających z Beskidu Niskiego, leżą na przedpolu najniższej części Karpat z najdogodniejszymi do komunikacji przełęczami.
To dawny handlowy trakt węgierski. Nie dziwi, więc odkrycie na tym terenie tak niezwykłego skarbu skoro w stosunkowo niedalekiej odległości od miejsca znalezienia skarbu leży gród w Trzcinicy. Jest to najstarsza w Polsce forteca z epoki brązu, zamieszkiwana przez ludność kultury Otomani-Füzesabony, która poprzedzała na tym terenie kulturę pilińską.
Na miejscu umocnień z epoki brązu w latach 770-780 po urodzeniu Chrystusa został założony przez Słowian gród, który jest jednym z największych grodów, jakie znane są z ziem polskich z czasów plemiennych i Chrztu Polski.
Aby otoczyć ochroną ten niezwykły obiekt, powstał Skansen Archeologiczny Karpacka Troja.
Skarb mieczy został przekazany do Muzeum Podkarpackiego w Krośnie. W tym roku będą miecze ze skarbu będą eksponowane w Skansenie Karpacka Troja w Trzcinicy w dniach 19-21 sierpnia w czasie wielkiego festiwalu archeologicznego oraz w dniach 10-11 września, również w Skansenie Archeologicznym Karpacka Troja w Trzcinicy w trakcie ogólnopolskiego otwarcia Europejskich Dni Dziedzictwa.
Źródło Onet.
BLOG
Autor